Yazılı ve sözlü basının özellikleri

Yazılı ve sözlü basının özellikleri

Gazetelerin yanında önce radyonun, daha sonra da televizyonun gazeteciliğe kaymasıyla bazı yeni terimler gazetecilik diline girmiştir. Gazeteler, dergi  için yazılı basın, radyo ve televizyon için sözlü basın terimleri kullanılmaya başlanmıştır. Günümüzde gazetecilikte rol oynayan araçların kendine özgü özellikleri bulunmaktadır.

Gazetelerin sürdürdüğü gazetecilik anlayışı radyo ve televizyona da yansımakla beraber, gazetecilikte rol oynayan araçların yapısal özellikleri nedeniyle bazı farklılıklar vardır. Gazeteler, ülkesine göre değişen ölçüde tifdruk ve ofset gibi tekniklerle basılmaktadır. Aynı zamanda baskı tekniğine uygun olarak da içeriği bol veya az haber ve resimle düzenlenmiş olarak sunulmaktadır.

Radyoda ise yer yer kayda alınmış seslerin eşliğinde spikerlerin okuduğu haberler yer almaktadır. Televizyonda radyodaki gibi haberleri yine spikerler sunarken, yer yer ekranda haber filmleri, çeşitli yazılar, şekiller, fotoğraflar, grafikler, kayda alınmış seslerle birlikte haberlere eşlik etmektedir.

Yazılı basının özellikleri

• Gazete ve dergi, göze hitap eden bir kitle iletişim aracıdır.
• Okuma yazma bilmeyenler yazılı basının yazdıklarını okuyamazlar ancak dinleme yoluyla yararlanabilirler.
• Yazılı basının ulaştırdığı haberler, saklanabilir bir belge niteliği taşımaktadır.
• Yazılı basın, haberi daha detaylı bir şekilde, derine inerek sunar.
• Radyo ve televizyona oranla haber verme bakımından daha az hızlıdır.
• Zamanı radyo ve televizyona oranla daha elverişli kullanmaları, daha kapsamlı haber vermelerini sağlamıştır. Bu nedenle yazılı basının ekonomik olanakları yeterliyse, haber fazlalığı halinde sayfaları artırma olanağını her zaman zorlayabilir. Radyo ve televizyon ise, hiçbir zaman yazılı basının bu özelliğinden yararlanamaz.

Sözlü basının özellikleri

• Radyo, yalnız kulağa yönelir. İzleyiciler radyonun verdiklerini duyma yoluyla anlayabilirler. Radyonun verdikleri ise kalıcı değil uçucudur. 
• Günümüzde kitle iletişim araçları içinde en hızlı ve en çabuk haber mesajı ulaştırabilen araçtır.
• Televizyon ise hem göze hem kulağa hitap eden kitle iletişim aracıdır. Ses, ekrandaki görüntüye tamamlayıcı bir unsur olarak eşlik eder.
• Gerek radyo gerekse televizyonun yayın süresi günün 24 saatiyle sınırlıdır.  Bu bakımdan verdikleri haberler yönünden sürekli olarak yirmi dört saat zaman sınırı içinde kalmak durumundadır.
• Radyo ve televizyonlar verdikleri haberi gazeteler kadar derinliğe inerek, ayrıntılı olarak hiçbir zaman veremezler. Radyo ve televizyon okuma-yazma gibi bir beceri istemez.